Hier, aan de Smalle Gooi, stond in de zeventiende eeuw al een boerderij met de naam Akkerleeven. Die is later ingrijpend verbouwd. Het jaartal op de poortpalen, 1786, herinnert aan die verbouwing. Uiteindelijk is het oude Akkerleeven in 1930 gesloopt. Het boerenhuis dat er nu staat is daarna gebouwd, met gevoel voor historie.

De zeventiende-eeuwse boerderij Akkerleeven was flink uit de kluiten gewassen: een voorname hoeve. Het woonhuis telde maar liefst vier schoorstenen. Mogelijk is de boerderij ooit gebouwd met een trapgevel. Op het dak stond een houten kapje met een luidklok. Het luiden van de klok was voor de landarbeiders van Akkerleeven het sein dat het tijd was om te pauzeren en wat te eten: schafttijd. Zo’n luidklok was iets bijzonders, lang niet alle boerderijen konden zo’n signaal laten horen.

Het jaartal op de poortpalen verwijst niet naar de oorspronkelijke boerderij, maar naar de metamorfose die Akkerleeven in 1786 onderging. Die gedaanteverwisseling is in 1930 weer ongedaan gemaakt. Toen maakte de oude boerderij plaats voor het huidige boerenhuis. Akkerleeven heeft niet de uitstraling van een twintigste-eeuwse boerderij, maar is gebouwd in een stijl die herinnert aan de historie. Oude boerderijen hebben vrijwel altijd een opkamer. Die zit rechts naast de voordeur, boven de kelder. Op voorname pachthoeves als Akkerleeven diende de opkamer ook als logeerkamer voor de eigenaar of de rentmeester. Die kwam enkele keren per jaar op bezoek om kennis te nemen van het reilen en zeilen op de boerderij, en moest dan natuurlijk wel een goede slaapplek hebben.

Langs de Philipshoofjesweg loopt de Smalle Gooi. Deze kreek vertakt zich verderop, buiten het dorp, in de Breede Gooi en de Manezee. Voorheen mondde de Smalle Gooi uit in de Boomvliet en de haven van Dirksland. Maar in de vorige eeuw is dat deel van de kreek gedempt vanaf de oude begraafplaats, schuin tegenover Akkerleeven.